De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 28]

Forhouneloarte

Hat dyn heukrich wanbistek
jierren oer de keale diken
omkrúst - en it skerpe
ljochtsjen fan de sinne
skoarret hieltyd skrousker, leger,
oer de hieltyd fealer greiden -
dan forgroeije nacht en dei
ta in húivrich tsjusterwurden.

Al dyn skouwe murdeprinten rinne
op it koarkflot fan in golle oan.
Oantnúnd troch it koarnich kriten
fan de lawaeijer op de nael
seamje dreamegisels dy nachts om.

Hakjend hapst mei smelle kieuwen
yn it swarte modderwetter
fan forkeazen misbistean.