De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 27]

Fean

Sa lizze, biwuolle yn âlde gravueres
út Brockhaus en Brehm,
fan bloeijende blommen trochwoechsen,
fan blêdden trochsnien,
dat de hân, dy't giel yn it feanwetter skymret,
plant mei wurdt:
in frjemd en bleekwilich forwaechsen;
en de fuotten yn fierten
fan raeijen en leaven
woartel-lyk taest
yn 'e sompige groun;
en it sjen forgroeit
mei it roppen fan fûgels,
it rûzjen fan reiden
en miggegegouns.
Utstâlle to lizzen,
in stâlle, hwaens piid
it flechtige lok fan himel en ierde
útswit as wurden,
deadocht as praet.