De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 14]

Forlitten hjerst

Yn koarts fan okergiel
leit it doarp sa 't leit,
bêdde yn rotsjende blêdden.

In rút raest mei deade reklame to pronk,
in doar gjalpt âlde tophits út,
oer blommen foar finsters op 't suden,
út giele kranten mei úttjirge koppen,
slaen steatslju de útstoarne eagen op,
sprekke op,
sprekke ta,
mei de earnst fan nommele deaden,
mei de gloed fan úttsjinne blêdden.

Tikjend falle ekkels op 'e dyk,
de skille fan in winkeltsje slacht wach;
in bern bliuwt by in auto stean
en sjocht forheard yn 't blinkend nij muséumstik
de tiid it izer fan 'e ploege slaen
en leit de finger wifkjend op it seare plak.

Giel ljocht floeit tobek
yn waerme weagen to taesten
en komt werom
yn wurden op dit papier.

Ald doarp wurdt hoede
yn 'e earm fan it fers.