De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 11]

Oar chanson

Beammen birûzje har simmer,
har nocht, biklinke
har hjerst, mei hurde blêdden
oanstjittend, ûnwis tikjend
de lêste synjalen.

Dounsjende boppe,
nêst iepen finsters,
nêst dounsjende blêdden,
ûnder in souder mei swaeijende lampen,
stjitte wy oan mei glêzene skonken,
mei hannen fan klinkend kristal.

De eagen tichtdwaen
en hearre.
Yn reade gongen
tikket it bloed
de earste synjalen.