De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 207]

Jan Dotinga:
Lanforfarder^*)

Eilan

It gelde lân
set stadich frucht;
wite kleasters baern'
en op it skiere sân
waret de Geast
longerjend om:
Angelsaksen skepen
ta in nije namme.

Donker sie rint út:
eachlings
mei dream en hert
fart Winfryth
op koerts fan it Ljocht
net Frisia Magna.

*) Skreaun yn opdracht fan it Bonifatius-Komité 1962.

Unlan

Yn 't Thüringer wâld
hast gjin beam
sûnder kund' oan 't kwea:
hjir wurde kristenbern
ûnder de leaven
patte.

Gjin Willibrord hâldt,
nei Redbads dea,
in Bonifaes
yn eigen blâns.
Foar 't blyn Germanefolk
stiet d' Angelsaks
yn biskopsglâns.

[p. 208]

De feste

De groun is wreed;
weromreis jowt gjin
bliuwend steed.
Langstme
slacht de lannen oer:
Rome, sawnris hichte,
driuwt de sichte
troch it beevjend nôt.

Winfryth hat
Bonifatius
rispe.

Tsjerkelan

I
To Geismar oan 'e Elbe
slacht it Wurd
dûbel hurd
yn it weeldrige fleis
fan 'e Donariik:
riist út 'e bliedende beam
in Kristuskapel.

II
Brekfallich
steane de krusen
op it nijwoun tsjerkelân -
de oarder fan 'e Hear
ferget in reis ta
herforkaveling.

III
Fulda -
long fol hoop -
sykheljend tusken
de fjouwer wynstreken.

Om fierren

Yn Eastergoa
wachtet d' apostel
in lêste dea;
bikuolje de heidnen
oerstallich âld sear
op syn lea.

In leafd' op jierren
reizg' om Fierren.