De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 96]

Sjoerd Spanninga:
Pastorale

Yn 'e goede dagen
fan de tútlampe
hie men se noch
de petearen by de doarpspomp
en de ûnskuld
wenne efter de miggedoar
of seach skealik
troch it finsterrút
hoe't alles om en la gie
by de moskeflap
fan jannejap
mar lit men nou in fanke
troch de hannen gean
hwer't fjûr yn sit
moai wis
men hâldt der
brânplakken fan oer...
alhoewol alhoewol
sjocht men
hoe't de sterke stagen
fan alearen har ûntjoegen
en de generaesje generearren
my tinkt
dan kin it hast net oars
de lusten leine
doe allikemin foisleine
dea op bêd
sa net
doetiden wie de pastor
noch in man fan kwizekwânsje
yn 'e mienskip
en sliepten der soms twa geloven
op ien kjessen
de tsjerke siet der as de divel
tusken
wol men ha
dat steurde dan in tel
de pastorale
mar fierders né
men koe jin réstich deljaen

[p. 97]

 

yn 'e fearren

 

en op it slimst

 

brocht men in sangerige kop

 

en moarnske mûle

 

nei de preek

 

of nei de kroech...