De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 12]

Rinke Tolman:
Lolke Jager

Wenjend om utens, diig'rjend troch de finsters,
Spring ik hookstrooks oerein. De loft forlear syn glinsters,
Nou 't nee september rint. Reinwylpen, tolvesom,
Reizgje, kylstring fan bletterlûd, yn 't fier roenom,

Troch 't jounjend skoft de iggen fan 'e sé tomjitte.
Rôp Lolke Jager 's stim my út 'e fierte
Nei Fryslân's sljochte grienjende pounsmjitten?
Rislút haw ik myn kreaze filladoarp forlitten.

Ik droech jou pols en weitas. Jo 't gewear.
Jo wiene in tûkenien, jeijend op hier en fear.
Einfûgel, hazze en tjilling wienen jou rantsoen:
Foar jo it deistich brea, foar my in tsjoen.

En as wy skimerjounjend yn jou wente sieten,
Jo al in man, ik kwealk jongfeint, de wiete
Fuotten by 't hurdfjûr droegjend, gyng 't petear
Hieltyd weroan oer 't aventûr mei hier en fear.

De rook fan kofje en sigaer omfieme
Us roazich, read gesicht en as ik lâns de kimen
Midnachts de dyk op roun, en noegjend de hameije
My ynliet nei it swalkjen oer de klaei en

Kluten, it ljeppen en it klatt'rjen oer 'e hikken,
Spoun sliep my ringen yn syn dreamereach:
Hoe grien seach ik twaris de kop fan 't earke,
Hoe snjiddich 't rinnen fan Lepus, de rûge, sterke.

En hjerstdeis sieten wy efter de skûle.
Ljip op 'e wiuw, de netten spraet en stil ús mûle,
Taestten ús ear en each de romten âf: in kloft
Wilsters floiten wy samar út 'e loft.

[p. 13]

 

Rap flapte it net dan ticht en tûzen, tûzen stippen

 

Sparklen ûnder de mêsken: gouden drippen.

 

Mar, Lolke, as wy ús foar de greide-reis taristen,

 

Dan droech jou hân altiten in skatkeamerskiste,

 

 

 

Strikende fol mei brune koarstekoeke

 

En boppedat in tûnderdoaze yn in hoeke.

 

Jou knyft sloech dan kerdaet fjûrspranken út in flint:

 

Hoe gluorke dan opslach 't toskroeide lint.

 

 

 

Sa stieken wy op 't ekerlân ús pipen oan

 

En ek de koeke smakke wûnderskoan.

 

Wenjend om utens, fiert in fûgelkile

 

My ûnforhoeds nei 't bertelân. O, seinge wile...