De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 209]

[Nummer 7/8]

Durk van der Ploeg:
De bloei fan it forline

Hjir wimmelt faezjend oer it hiem
Kwels de babbe lâns de paden
Spoeken spije brûs en skom
Yn fûgelerf en koetsekralen.

Heech op it hôf de deaden rêste
Beke en beule de bern
Njonken de skovele sarken
Tikket oanhâldend biente op biente.

De wide felling winkt it erf
Dêr't jier op jier de ekers bloeije
Giet efter de bels de bier fan de wramer
Leit er ûnder de somer de holle del.

It hûs is âld it paed oergroeid
Hoe hoedet hillich it hou it forline
Slacht op it tún de beam wer út
Ta wrange frucht dêr't ik fan iet.

Op dit âld en wenstich sté
Krimpt en ronfelt wer it mael
Priuw ik wer de aelst fan 't jiermel
Wrimpen op in hjerstich hiem.

[p. 210]

II

 

Stadich it lân de beammen

 

It wetter in brekkende spegel

 

Weeldrich de bloei fan de wyn

 

Oer âlde toarstige ekers.

 

 

 

It dier in drachtich skaed

 

In skommel yn de sinne

 

Sweevjend de fierte rekket

 

De himel de ierde.

 

 

 

De middei in fjûr in bloeijende beam

 

De frou in fruchtbere dou

 

Op de wegen sied en brea

 

Heech yn de skuorre de skommel.

 

 

 

Oh, bloei fan forline in wiuwende fûgel

 

Hoe krimpt út dyn blinkende romte

 

Fan de fjouwer winen wyt de winkende

 

Stienwei nei it hûs fan de berte.

 

 

 

Bern hûkje om dyn evel en skeel

 

Hja wize de sjenner nei

 

Dy't flokt de rein de wolken

 

De winen werpe jiske op it wetter.

 

 

 

Hillich fjûr fortard de laitsjende fûgels

 

Fleant en slipet de hoanne it izer

 

De bliedende ingel biwennet myn

 

Hotte myn roastige ekers.

 

 

 

Elf hoedet hja de drimpel fan

 

Yngong en útgong mei wintersk fjûr

 

Yn de jeld fan har heup draecht

 

Hja de string fan myn berte.

 

 

 

Slacht ier en let de tromme

 

De hurrel hja rist de fane

 

Yn 'e nacht as in beam

 

Yn in tsjustere wyn fan forline.

[p. 211]

III

 

Kom ik werom nei 't hege hiem

 

Wyt de wolken ljocht de wegen

 

Winkend nei it needrich erf

 

Fan felling war en kegen.

 

 

 

Njonken it blinkend hûs

 

Hûket jeld en himpen de man

 

En klikket hoar yn de wan

 

In rimpen mês op 'e har.

 

 

 

Slacht er ier mei moed en euvel

 

Elf en dartich it wapen

 

Jouns winkt oan de deuvel

 

De ang fan it lims.

 

 

 

Wreed de dea de gavels riuwt

 

Bidt men leed yn de gehuchten

 

Telle amper mear de fruchten

 

Blyn it hûs it wapen bliuwt.

 

 

 

Bûch ik nei de fjurren oer

 

Treastelbier oan elksmans doar

 

Wyt de bloei fan it forline

 

Nachts de teilen ljocht en fjûr.