De Tsjerne. Jaargang 13

[p. 298]

G.N. Visser:
Spleen

I

Sums, as ik stil sit by de hurd
As de skaden falle, as it joun wer wurdt
Sinkt der in frede, tige bitter mar
Jitte in frede, en ik haw de kar
Sil 'k him bistindigje? sil ik dy fré
Ynlizze yn gas? gjin sprong yn tsjuster, né
Gjin sprong, in stap mar fan de ien yn d' oare
Nacht is de dea... En hwa soe dan net doare?

II

Sûmberheit, yn hyltyd greater gjalpen
Sûmberheit, en swarter de nacht fan fortwiifling
Wanhoop, tigerwreed woedzjend, dreamen..
Sjen jinsels as lyk, blaugriis fan ûntbining.

It near op de eagen har ljochtlibben biweech
Frjemde forstarring, jin meitsjend in frjemd

mank de minsken

O, de topografy fan har deistige dingen
Dû kenst de topografy fan forskriklike plakken.

Uterst' ellinde, mar dan ynienen - hwerwei? -
Sipet de mûnterheit en dû wurdst oan 'e tafel
Hast de causeur wer dyst wieste, dragende ta
De wille by en de fleur fan it pratende selskip.

Hoe yn 'e fredesnamme, wannelstû neist
God ûnbifreesd op de wankele flier fan it wetter
Of is yn dyn siele de lêste bislissing riisd
Of dangelst démoedich al oan in bynt, oan in tûke?