De Tsjerne. Jaargang 13

[p. 225]

[Nummer 9]

Freark Dam:
Trije fersen ut in ketliker syklus

Op it hof

Stil en biskieden: Samme en Lomme,
Lomme en Samme, elk foar oar,
heech op twa skouders troch de doar,
moasten hja ier of let oer 't bertsje komme;
de lytse en de greate bromme
omt der in Ketliker forstoar.
As letteroan de tsjerkhôfsblommen
skraeleftich dije yn it soar
en splytrich sân oer sark en tromme
is d'angel oan de dea ûntnommen.
Stagen fan Sammen en fan Lommen
sjongende nou yn 't himelkoar
mei nije nammen gongen ús al foar.
Oant salang hâlde twifelers en frommen
har jit yn 't libben fan de domme,
stil en bistindich kiezzen op elkoar.

[p. 226]

It alde spoar

Tichtgroeid it boartersplak. En troch it moas
moedsum 't âld spoar bipaedzjend, bjuster
toriede mei de dream fan juster.
Itselde leaf, mar de liguster
knipt troch in frjemde hân. De roas
itselde read jit, mar gjin suster
bloeijend dernjonken. Wol biwuster
fan 't ûnúteachber labaret is loas
alaerm jin wearzich. Heal yn 't tsjuster
sjoch ik mysels wer boartsjen: immen oars.

[p. 227]

It wald

dit is de grins, nou komt it avontûr,
it wachtet elke moarn by elke leane:
faeks fljocht de goudfasant wer fjurkjend oer.

de goudfasant is fan de douairière, hja wurdt pûr
as lytse jonges lang foar 't hikwurk steane
mar 't let my neat, ús heit is dochs gjin boer.

hotel de heideblom is dekadint en djûr,
nim dy to wacht: de praetsjes dy't der geane
meitsje de sherry efterôf hwat sûr.

it wersjen makket jin soms frjemd oerstjûr,
lit it forfleine lok him fange earne,
foar snipers stiet hjir rounom wol in koer.

sjoch har net oan dy't mei dy sûnder roer
sûnt dimmen mar dwylsinnich nearne
biwenne om hwat har hjir wjerfoer.

dit is de grins, nou komt it avontûr,
it wachtet elke moarn by elke leane:
faeks fljocht de goudfasant wer fjurkjend oer.