De Tsjerne. Jaargang 13

[p. 170]

Sjoerd Spanninga:

De blauwe ingel

Aha
ek foar saken op reis
sa let oan 'e klok
hwant langer hat elk syn gelikens
lâns it perron
nou saken saken...
my yn tsjerke sjoen
né dêr moatte jo mis mei wêze
myn broer miskien
ja
kâld foar de tiid fan 't jier
baba
bilkstiender
heart dat fanke by jo
man hoe kin men dan noch prate fan kjeld
en jeuzelje oer oare dingen
mei 't fjûr op side
en de flam yn it bigearlik bloed
de godstsjinst wurdt njonkelytsen
wol sa âld en krebintich
dat alle waermte is der suver út forballe
en hja hat dóchs it ivige libben
soks kinne jo en ik
har fuortdaelks noch net neisizze
wis de blauwe ingel hat de gong der mar stevich yn
it is in lust
sa deugdlik as it lân der hinne leit
dit is it eigene
hjir hat de boer deselde stap noch as de kij
en de sinne dy makket in bêste deihier
de fjilden fleane jin foarby
mar de skilderstikken bliuwe hingjen
wylst de tsjillen oer de raljes rôlje
soa heart dat skoandere skepsel...
tsjonge noch ta
gouvernante woe 'k ha
nou ik mocht lije dat it mines wie
sa'n ien dat liket der op by 't fragelearen
jonge jonge hwat in foarkommen
en in pear kostlike earmen en fuotten

[p. 171]

 

dêr sille de studinten noch wille oan bilibje

 

né ik kin der mar net oer út

 

sjedêr

 

ik wist net dat jo ek wolris in wiksel omsloegen

 

en op dûbeld spoar rieden

 

sa tusken jountiid en moarnsdage

 

hwer dangelt aenst de deugd op ierde

 

nou't sokke pylders wankelje

 

en de hilligen as sprinkhoannen

 

delploffe yn ús earbere kontreijen

 

dat der gjin faem mear feilich is

 

foar de griene frijers

 

mei men fan tinken wol ha

 

o dus de hân op 't sydsulver

 

dit is gjin bûtensprong

 

mar jo dogge it inkeld út ropping

 

ja houris ik bin net fan de sedepelysje hear

 

dy is bikwaem genôch yn de sûnde

 

en oars wiist de duvel jo de wei wol

 

mar kin ik se net fan jo oernimme

 

yn 't fatsoenlike dan fansels

 

elk skot is op 't lêst gjin einfûgel

 

ek al hat men in dûbelloopsk jachtgewear

 

ta jins foldwaen

 

mar it bern hat hwat dat my haget

 

en se is to goed om strak op 'e dwingel

 

salang as der noch rjochtskepen knibbels binne

 

dy't in bytsje yn 'e bocht wolle

 

hwatsei

 

pokerface

 

ikke

 

o dy fint dêr

 

ja leaver loai as wurch

 

hwat om 'e stûke springe

 

en dan ha jo 't hawn mei sok folk

 

mar in táél minsken

 

men soe jin bisauwe

 

krekt - ha jo 't bigrepen

 

wês altyd hear

 

net allinnich yn 't forkear

 

evolúsje - dat is 't wiere wurd

 

fan de smoarge bom komt de skjinne bom

 

neffens de learden

 

welné man

 

dêr hawwe sokke lju gjin harsens foar

[p. 172]

 

as dy mar frette en sûpe kinne

 

dan leit de wrâld harren wol sljocht

 

allegear famylje fan lûke lûke

 

dy steun is in pest

 

bin 'k folslein mei jo iens

 

it potfet is in fetpot wurden

 

sont de gloarjetiid fan it earmhús

 

en de krotwenningen

 

lit se arbeidzje en de bealich brûke

 

wy ha ek moatten yn ús jonge jierren

 

of net soms

 

jo tominsten as strykjildskriuwer

 

en mei in kroade fol effekten

 

ik bin der gelokkich altyd noch al knap

 

foarwei skarrele

 

mar dêrom gun ik in oar wol hwat

 

bûten myn bankrekken

 

forhip it stasjon

 

dêr ha wy ljouwert al

 

nou fanke

 

hâld dy mar tige by tige

 

en hoedzje dyn hert en dyn lea

 

a'k dy bidde mei

 

it libben is mar in ritsige rite

 

tusken fallen en opstean

 

krasse de gekken op 'e finsterbanken

 

kom - ús leavenhear kloppet de pipe al wer út

 

tsjin de nacht

 

dat de fonken dy stouwe de himel oer

 

hjir - in appeltsje fan oranje

 

foar de toarst

 

yn elke bûse ien

 

yt se mar lekker

 

se komme fris fan lissabon.

[p. 173]

Brulloft

Sjoch de loper leit read
oer it weagjende wiid
de dei giet it boask oan mei de nacht
mar 't hert docht jin wé
de iene dy seit tsjin de oare hawar
al roppe de fûgels
hja miene 't elkoar
dat inkeld de wyn dy hat wille

wylst dounset de sé
lâns de westerkym

dan reizget it breidspear
mei 't wigende reau
troch pulverjend ljocht
op in herberge ta
kalkene wulk
fan rûzing biwenne

wylst dounset de sé
lâns de westerkym

kin men har bêdzje?
dievelantearne
makket har kjel
skilige kop
dy noeget har yn

ah! - moannefearren!
hja tille de wrine
fan skom en stjerren op
himel en ierde
en jowe har del
yn ién omearming.