De Tsjerne. Jaargang 12

[p. 264]

Tjitte Piebenga:
Fjouwer vokalises

Lex eterna

sjoch myn boarsten nachtlik sté
wetterblauwe wrinkelingen
oan myn hûd ta bûgen ré
yn de farske beakeningen
wikselwurking mei de sé

skulfers fan in myld petear
drage euvelmoed en weagen
oer de fluezen fan myn ear
nei de bylden yn myn eagen
wachtsjend op in godlik mear

wit in hoeden lange trêd
brekkeldeade skimeroarde
och to stadich en to mêd
lâns in wyt en reade koarde
oer de fêsting fan it bêd

fiel de bekkens fan myn bloed
oan myn ljisken is it goed

Joke achnatone

soargeleaze en geselle
kimich gleonjen dat ûntstiet
oan in teare akwarelle
narsis fan in wurdend liet

sé de flagge en piraet
iggen fan de rynske marren
en de wurgens yn har klaed
witte fan in dûnker barren
lâns de rânnen fan it skaed
litte alle hannen wêze
oer in alt fan symfoanij
sille wûnderlik genêze
as ik puere bylden snij

en in steile wetterfal
oer it spyljen fan it al

[p. 265]

Serenade

oan dit rút oan dat rút
foelen al har klaeisels út
yn har blankens sa fol toan
ik as de forlerne soan

yngoe wite skittertosk
ach de lêste pallisade
efter bûk en walmebosk
eagenblikken sêft biskade
en de pearen yn it lân
skriuwe mei in hân mei jade
teare tekens yn it sân

ûnbimoede net to neamen
lizze skouderkes to dreamen

dizze lippen dizze lea
en in flecht yn waerme dea

Emil y Capri

hiterbân en nachtplewier
slingers yn it wetterhier
om in klank to rôvjen

oan de toetsen fan in floed
alle sinnen út to dôvjen
yn de koaren fan it bloed

hân fan blau en ryk fortún
al dyn roken haw ik nommen
sier it ljocht en klear alún

alle winsken dy't forstommen
kein bifris'le oan dyn húd
fike ik in byld fan blommen
oan de knoppen fan dyn lûd