De Tsjerne. Jaargang 12

[p. 257]

[Nummer 9]

G.N. Visser:
Striidsang

Faek bineare ús de bitterheit,
Wie der wanhoop yn ús jonge herten.
As hjoeddeis in frjemdling Fryslân seit
Klinke spotske snaren, elk dy't net in
Slûgenien is heart it, net de kloft
Al to gau fan id'le wurden treaste,
Mar hjoed is der frissens oan 'e loft:
Swakkens, hwer kearste?

Wis, minmachtich is it lytse team,
Mar hwaem wurde greater krêften skonken
As dy't winke lit him fan in dream,
As dy't fiere fisioenen wonken?
Elk fan uzen hat de wanhoop kend
Mar dy is fordwoun en hjoed formearje
Wy in sterk en dapper regimint:
Eala, marsjearje!

Och ús rétors net, dy wolle wy
Nimmer haegje, slach har ûnbigryplik
Glimkjen yn de jamkste fâlde, swij,
Hoe biheind bin hja en hoe bihyplik
Is har lytse geast, hwat jowt it dat
Ald en staf him fûtrjend tsjin ús dream stelt?
't Is in oar, dy't oer ús glimkje moat:
Redbad, ús dreamhelt.

Strak marsjearje wy; koel is de moarn,
Nofter 't ljocht, de kimen bin forgrize
Gjin lûd koper fiert ús rigen oan
Gjin fanfaerje, mar in fiere wize
Wjokket oer ús hert, it wurdt in sang,
't Is in ied, hy komt út sterke kielen:
‘Sawn sélannen sûnder frjemde twang’,
Bidde ús sielen.

[p. 258]

 

Heevje heech de fane, ús idéael,

 

Al is 't net fan dizze botte snuorje,

 

Hâld it heech, o draech ús yntegrael

 

Nasionalisme yn syn folle gloarje

 

Greatsk, yn it gesicht fan 't ûnforstân -

 

Dat de Deaden witte - nei de strannen,

 

Nei 't Reaklif, op, op nei Gasterlân:

 

Warns wachtet, mannen!