De Tsjerne. Jaargang 12
(1957)– [tijdschrift] Tsjerne, De– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 235]
| |
Jo Smit:Jan fan Jan JelGa naar voetnoot*
Gaan nar it westlik hek, Jan fan Jan Je],
Dêr wer de wingert kleurt de muren fel,
En in de schimer staan dan út te sien.
De bladen flústre dêr fan hor, in enklen ien
Falt as in woard, dat rondflycht, in dy del;
Mar gaan, en aste lústerst komt se wel.
Gaan nar it westlik hek, Jan fan Jan Jel,
Jan fan Jan Jel.
Né, der is gin dag dy 't oasten kleurt
En út dyn oog de fuur'ge nacht ferscheurt;
Mar dêr wer westlik swart groeit ammar an,
Maakt dúster ênd an dúster as-dat-kan:
Iderkear doet God 'm self, met bladen in 'e brys,
En hel is mear as helte paradys.
Né, der is gin dag dy 't oasten kleurt,
It oasten kleurt.
Ik sêg dy út in graf it bòdschip an,
Ik kom op út in graf en doof dy dan:
Soenen, di flammend op dyn foorhoofd staan,
Di dij de weg ferbline om te gaan.
Ja, ien weg om hor te finen weet ik fan,
Bitter, mar ien di it geloof nyt misse kan.
Ik sêg dy út in graf it bòdschip an,
It bòdschip an.
Dêr is it westlik hek, Jan fan Jan Jel,
Dêr kleurt de wingert wer de muren fel.
Gaan, want in 'e wyn bin s' aansens kwyt, -
De-fynst it readsel fan hor woarden nyt,
Oek foelst se nyt, al komme se dan del;
Mar gaan, ast hor fertrouwst dan komt se wel.
Dêr is it westlik hek, Jan fan Jan Jel,
Jan fan Jan Jel.
| |
[pagina 236]
| |
Midden op terschellingGa naar voetnoot*
Hier staan de huzen en hier bin de tunen,
Dêr is it lând, de groate regel dunen,
De sé met dêr omheen de kim, in glâdde boog,
En boven is de blaauwe lucht - de wolken drive hoog,
Dêr flycht de bonte pyt, de ein, de kôb, de gâns...
Mar midden op Terschelling leit Mislâns.
En om de súd hè-je de polder en de dyk;
En oasterút de moelen en nog firder it febryk,
En Lies en Hoarn en op it alderlest Oastrend:
De meansen di dêr woane bin gin drokte wend,
Berêdde stil it scheap, de hennen, d'ouwe rún,
En leve heel tefreden binnen 't stekje fan 'e tún.
Op aventuur is hier beslist gin schijn fan kâns -
Mar midden op Terschelling leit Mislâns.
Fêr om de west is de Brandaris, is Festend,
Mar wat dat is, dat is toch wel bekend:
De meansen stane bij de boat of bij it Wakend Oog,
En prate drok en feul, soms Westers en soms hoog;
Je souwen denke: nou, se bin wat mâns -
Mar midden op Terschelling leit Mislâns.
| |
Kwatrinen
Ons slager is in slordebak:
Ik fyn in prúmke in 't gehak.
Mar 't geeft oek niks, hij is gesond
En brúkt altiden beste prúmtabak.
*
Fergeet toch noait it ouwe nest
Werste de earste krumels eten hest
Mislâns bliift altiden Mislâns
En oast is oast, en west is west.
| |
[pagina 237]
| |
BadgastGa naar voetnoot*
‘Wi fytst der nou sò laet nog deur 't glop?’
It is ta met syn jonkie achterop.
't Jonke krúpt, sò stiif as-i kan
Ut 'e wyn teugen ta syn kieltsje an.
‘Jonkje, jonkje, wèrom krúpst ta sò an?’
‘Och ta, siet ta dêr nyt di rare man?
Di rare kerel, dessan by it hok?’
‘Ah jonkje, dat is in linestok.’
‘Beste jonge, kom bij mi, kom hyssan stil!
Dan doen wi tegare in prachtig spil.
Dan gaan wi tegare mooi nar strând
In spaan potsjekoek hè 'k for dy in 'e hând.’
‘Ta, lúster, hoort ta dat nou oek,
Di man di seit ik krij in stik koek.’
‘Stil toch jonkje, ta is nyt doof,
Dat is in húsjedeurke met in roestige loof.’
‘Wústou, lief jonkje nyt met mi met?
Ons meiskes sorge for gin forlet,
Ons meiskes sal met dij speule in 't hooi
En dânse met dij... en se singe sò mooi.’
‘Ta sien toch, dessan, in stik of ses;
Dy man syn meiskes, dêr in it gers.’
‘Jonkje wees wizer, de-bist toch al groat,
Dat is ommers niks as de takkesloat.’
‘Hij is myn jonkje, kom hij mar bij mij;
En, ast nyt omlyk wúst, dan kom ik bij dij.’
‘Ta, lúster, ik bin nyt sò groen,
Ik weet it seker, hij wil mi doen.’
Ta griist it an, hij fytst as in gek,
Hij trapt as wild, met it ênd in 'e bek.
Dêr is de hús, hij is út 'e weeg.
Mar de pakjedrager - di is - leeg.
|
|