De Tsjerne. Jaargang 12

[p. 163]

Aldert Toornstra:

Sted dy't sliept

de swarte fûgels fan de nacht
komme der stadich oanfleanen
en strike op de huzen del
dy't nou as dûnkre deade foarmen
tekene troch neonlampen
yn de nacht skreaun stean
de útholle keamerromten
stoarje troch forlitten glêzen
yn de lege strjitten del
dêr't de lêste minsken rinne
weiwurden tusken hege muorren
de lûden fan har stappen
bloeije yn de strjitten op
tsjin de muorren fan de huzen
forklinkt de echo swakke polsslach
fan in stêd dy't stjerre sil

Chanson pour monina

dû bist it ljocht fan sinne en it libben
dû bist it ivige yn my
in symfonij in liet fan skjintme
in oergedicht fan harmonij
yn de loaitsen fan dyn eagen
lês ik de net útsprutsen wurden
en sjoch it byld dat ik wer ken
dan rêst ik út mei tichte eagen
yn de earmen fan dyn leafde
der is gjin ein en gjin bigjinnen
foar de dream dy't ik ûndergean
allinne sweevje yn it heden
dêr't dyn stal allinne is