De Tsjerne. Jaargang 12

[p. 161]

[Nummer 6]

Tjitte Piebenga:

Jazz club

orkest mei blues en progressyf
heech koper yn de flugge mjitten
ôfskerme lampkes defensyf
in pleisterplak om djip to sitten

fordreaun ûnwurkelik de sfear
wanhoopge douns fan desolaten
myn god dit is gjin libben mear
krampeftich foljen fan hiaten

noch heger klimt de koopren toan
yntins biwegen fan de rokken
it slachwurk giselt feller oan
it libben giet mei skokken

forwrongen huveret de saks
yn noch wer hiter fûlder maten
muzyk slacht rimpen del en laks
bigjinne wy wer wurch to praten

[p. 162]

T T op eigen manneboet

wy wurde ien mei de mesine
in libben ding fan izer groom
en sjitte oer de grize line
biriders fan it nijst fantoom

in rook fan oalje en bensine
hwat is in ûre in kertier
der is gjin takomst gjin forline
de motor skuort en tikket swier

in blauwe reek fan útlitgassen
fûleindich tikjen yn it blok
de huzen bleakere karkassen
wy jeije nei de lêste klok

nou komt it naustik fan de trechter
de wyn de dea laket forheard
wy wurde mei de motor hechter
en giere troch in libben neat

wy binne nou net mear allinne
bensine oalje smarring fet
gjalpet troch ús ieren hinne
de silinder is ús hert

wy remme fêstroune silinder
en stopje yn de berm yn 't slyk
wy sjogge op forrek wy bin der
mar ús hert raest oer de dyk