De Tsjerne. Jaargang 12

[p. 40]

Sjoerd Spanninga:
De wilige apels

- Dach buorfrou, moai waer, net? O stakker,
dit suvert it bloed! - It koe hast net slimmer.
Rein en gjin ein, bern, oewé, hwat in simmer! -
- Eh.. hwat hear ik, it bûtert mar wakker,

Sont ús moet oan dy húshâldster slagge? -
- Jo witt' it dus ek al? Ja, net om to pikken,
der lei okkerdeis mar íén lekken to blikken,
doe't hja moarns mei har ûnderguod flagge..

- Soa, en hy sjongt as in alk en laket sa blier;
och, dy mânlju, se litte har lusten mar skotse. -
- En nou is 't mei dat sloof noch mar amper in jier! -

- Krekt, hy liket my just net sa tier ta, dy Hotse,
hy hat altyd by froulju de eagen yn 't tsier,
seit ús Yfke tominsten. - Jomoatsemarsmotse! -