De Tsjerne. Jaargang 10

[p. 289]

G.N. Visser:
Dit hus.....

Der is yn dit hûs Fryske helderheit
En stiltme yn dy't der wenje
- Forgriemt dy't idele wurden seit
Siele erf net penje nei penje?

De boer sit by tafel, de feint, de faem
Mar o, de boer syn dochter
Tolf jier, mar hja hat ús finzen naem
Hwer foun men eagen ljochter?

Tolf jier, en ûnwillekeurich tinkt
Men dan oan jins eigen âlder
En rek'net nei, mar mismoed'gens sinkt
In oarenien wurdt hâlder.

In oaren, mar sjoch om dy hinne man
En nim hwatstû nimme kinste
Nim helderheit, nim de heldrens fan
Dy stientsjewân ta winste

En nim fan de glêzen helderheit
Dy't sa fier oer de greiden sjogge
En hear it forhael oan, dat boai dy seit
O, earnstich - hy 's amper njoggen -

En nim út syn eagen helderheit
En ek út de blauwe eagen
Dy't oer him binne, fan Mem en Heit
En bitink, dat sa jimmer seagen

Fryske âlden op Fryske bern
En gean út dan, gean nei it wide
En swar en siz dat is myn folk en
Dêr sil ik foar stride

Stride foar 't Fryske hûs en foar
It kleare yn Fryske sielen
It is nou de tiid foar de greate kar
Der wachtet in striid, in stielen!