De Tsjerne. Jaargang 10

[p. 1]

[Nummer 1]

G.N. Visser:
Twa fersen.

Net periodyk unthaldd' ik my....

Net periodyk ûnthâldd' ik my, mar jimmer
De geast bitwong 't wjerakseljende fleis.
Moast gjin oerwinnerssin dan mines wêze?
Moast ik net wêze as in beam by 't hjerst,
Forgeaste as de dean fan Canterbury
Of as in Eastersk patriarch, de Paus?
Mar né, ynsté waerd ik hyltyd ûnreiner,
Drôviger, bitser, skrilj' ik hyltyd mear
Towekker nachts út dreamen, deadsk biswit.
Ik leau, ik moat de hill'gen konsultearje
De pylderhilligen, dat fleisleas skaei:
‘Lear my jim truc, jim âld biropsgeheim!’
Mar né, 'k hâld op, dêr't oaren mei bigjinne,
Bid God, dat er de frou, 't fatael serpint
Birôvje mei fan har fatael prestige,
Unttsjoene mei, lykskeakelje de stien
De balstien, dy't ik op myn wandertochten
Passearje, net magnetysk yn it minst:

[p. 2]

Tinzen, twifels.

Tinzen, twifels, id'le spekulaesje
Taeije rangen, giftich duvelsjern,
Tayljend, wyljend ... tyljend weroan en
Luëslyk stil woek'rjend, o tramtaesje

Wuolsel om myn keninklike pols
En myn boarst taknipend en de kiel
Smoarend yn gewaeks oandat de siel
Skreaut en moartet út in martle hals.

Hwêrre bist, prinses' dy't my forlost
Dy't bliidmoedich, bern út ljochtlânsdouwen
Sjongt it liet fan hope en bitrouwen?

O, hwêr bistû? sjuch, ik wachtsje, as't
Barre mochte, dat dyn toverpea...
't Hamm'ret oan myn sliepen, nea, nea, nea...