De Tsjerne. Jaargang 9

[p. 370]

Y. Poortinga:
Twa Krystlieten.

I

Hwa is der hjoed dochs berne
En leit yn Syn stille herne,
To Bethlehem?
God sels, Hy waerd to riede
En stjûr Syn Soan op ierde,
To Bethlehem.

Dy is foar ús hjoed berne,
Sa lyts yn Syn stille herne,
To Bethlehem.
Hy sels, Hy waerd to riede
En kom foar ús op ierde,
To Bethlehem.

Hy leit foar al 't forlerne,
Sa earm yn Syn stille herne,
To Bethlehem.
Hoe djip moat Hy 't ús miene,
God sels, de Trije-iene,
To Bethlehem.

[p. 371]

II

O Krysttiid, o dû wûnd're dei!
De tiden waerden tol.
Wy stimme yn de freugde mei
Dy't God ús skinke wol.
Tsjin 't berntsje dat yn doeken leit
Syn mem ‘Myn Heare’ seit.
O Krysttiid, o dû wûnd're dei
Dy't God ús skinke wol.

Wy sjonge d' inglekoaren nei
En loovje 't berntsje tear.
Al 't leed wurdt yn de freugde wei
Om 't kommen fan de Hear.
Tsjin 't berntsje dat yn doeken leit
Us hert ‘O Heilân’ seit.
Wy sjonge d' inglekoaren nei
Om 't kommen fan de Hear.

God hat ús mei Syn heil bitocht:
It bern Immanuël,
Dat oan de ierde frede brocht,
Kaem yn de Krystnacht del.
De Soan Dy't hjoed yn doeken leit
Forsoent ús mei de Heit.
Hy dy't ús mei Syn heil bitocht
Kaem yn de Krystnacht del.