De Tsjerne. Jaargang 9

[p. 259]

E.B. Folkertsma:
Koartom. (V.)

O dat in dichter yn it stjerren nochris sjonge mocht.
*_**
Us is great wollen en lyts meijen jown.
*_**
It greatste ûngelok is, hast, né amper lokkich to wêzen.
*_**
De tiid is bêst, as wy mar bêst binne.
*_**
Is der in hege en swide kultuer kommende weis? Né, hwant hja witte nou al fiersten to goed, dat en hoe't hja komme sil.
*_**
Wy kristenen fan 'e tweintichste ieu leauwe noch wol oan it wûnder, mar it wûnder leaut net mear oan ús.
*_**
Earen hiet de wierheit leagen; nou hjit hja ûnfatsoenlik.
*_**
Dûmny's en froulju moat men op in distânsje sjen.
*_**
Ik woe wol, dat it gjin tiid wie.
*_**
Friezen hawwe in stiif sin, mar in swakke wil.
*_**
Forwûnderlikst op ierde is in him forwûnderjend minske.
*_**
Hjoed de dei binne nedich in soun hert en in great hert.
*_**
Sa't immen is jin syn frou, sa is er ek jin God.
*_**
Yn it ryk fan 'e wierheit binne trije sfearen: de logyske, de paradoksale, en dy fan it leauwe.
*_**
Der is de lêste tiden to folle leafde en to min hertstocht yn Fryslân.