De Tsjerne. Jaargang 9

[p. 41]

Lambert Mulder:
Fers.

Flamjend sloech

yn rosse eangst

it frettend fjûr

bylâns it tear gebiet

fan dyn bokael,

Hark, yn 't roun

farre ûnhuere lieten

troch in wrakseljend lân -

hwer is dyn hân,

o faem, dyt roppend

oer al myn kimen giet;

Tobriek myn hert

in mêdde stien,

kantellend oer ús wé -

lit nou to nacht

my as in soen

ta lêste akt

yn dampend skûm

forwaeije op dyn sé.