De Tsjerne. Jaargang 8

[p. 306]

Tsjits Peanstra:

Symphonij.

I.

Wy ha ienkear elkoarren foun
Ik tink, 't is ieuwen al forlyn.
Nou bin 'k foar jimmer oan dy boun
Of - is it mar in dream miskyn?

Ik wit, in boartlik ynstrumint
In heinderbal allyk bin 'k dy,
Dôch, hoe't ús libbenspaed ek rint:
Ik stuitsje dy - dou stuitest my.

Sa is ús leafde oars hast net
As boartsjen op in smelle wei.
Twa kleurde ballen, great en glêd,
Spylje it spul fan dy en my.

II.

De wyn skuort oan it finsterrút
En om ús is de tsjusternis,
Dy't my en dy alhiel omslút
Mei 't alderdjipste heimenis.

Ik fiel de waermte fan dyn bloed,
De krêft dy't yn dyn wêzen is
En beevjend wachtsje ik de floed
Dy't pine èn genêzen is.

Nou reint it yn de njûre nacht
En alle lûden gean forlern,
Ik wit hoe fèl dyn leafde slacht
En fiel my lokkich as in bern.

III.

Brek ôf! Wy steane by 't stasjon
To wachtsjen. Alles nimt in ein.
Wy steane op dit leech perron.
Wy wachtsje op de lêste wein.

[p. 307]

 

Jit trillet hiel ús symphonij

 

Yn 't neare rhythme fan 'e trein,

 

En wiist it floaitsjen my en dy

 

Om ôf to brekken oan de ein.

 

 

 

Ha wy ienkear elkoarren foun?

 

Is it soms ieuwen al forlyn?

 

Waerd ik foar jimmer oan dy boun

 

Of - wie it dòchs in dream miskyn?

Blau.

Ien romer wyt,

ien romer read.

Ik drink wyt,

dou drinkst neat.

Ien bliuwt stean,

foar dy

forbean,

net foar my.

Ik drink wyt en read,

dou drinkst neat.