De Tsjerne. Jaargang 8

[p. 212]

D.A. Tamminga:
Sa ald to wurden....

Sá âld to wurden: yn 'e jounpetearen
fan 't geafolk jin to jaen en alle weet
to hawwen fan har wize en rûge mearen,
de Spoekesingel en de Muontsereed
to kennen mei har spoaren, kûlen, bochten,
yn mimer toevje foar in kâld hússteed
en mei jins soan as selskip g'ongeltochten
to ûndernimmen nei dy âlde esk,
fan tiid tokank're en fan fjûr tosplist,
wiidweidich falle yn stadige forhalen
en glimkjend him to wizen de arabesk
hertfoarmich om twa teare initialen,
fan feintehân oerlang yn 't stamhout ritst.

As al it eardere wjerlûd krijt fan binnen,
nocht hawwe oan elke greppel, elke sleat,
it libben kalm de jierren ôf to winnen,
jouns ûnder slûge lampe jongeren eat
tofoaren lêze út Bunyan's Pylgerreize
en wyslik swije oer hwat nea forgeat,
mar groeden liet; de skeamele skeizen
fan 't smel talint to tellen ien foar ien,
oant op in nacht by rop fan wettergulpen,
by fal fan rein, gewach fan wyn miskien,
de dea jin slút de wurge eageskulpen.