De Tsjerne. Jaargang 8

[p. 52]

Joazep Witteveen:
De Aemstel.

It griis-blau-grize ljocht fan d' Aemstel
Dat feilich en bihoedzjend my omsletten hâldt -
Dat ik streakjend soms tear biroer
Yn in mystike forbounens -
Skroeit my soms mei piipjend-felle pine
Fan iensumheit.
En gjin wylde fûgel fan langstme en leafde
Noch in stil gebet
Wit it ljocht to forbrekken
Om de trochgong to wizen nei it fiere lân
Fan de leafde,
Hwer't gjin ljocht en gjin langstme is,
Mar in swietlûdich geurjen en wite muzyk
Fan wijreek en myrrhe.
Oerstjûre hannen gripe en bite yn it ljocht
Dat yn blauwe bûlen weirûgelt
Yn it heimlik lokjen fan de ivige rivier....

En teare fing'ers biroere sêft
It griis-blau-grize ljocht fan d' Aemstel
Dat feilich en bihoedzjend my omsletten hâldt.