De Tsjerne. Jaargang 7

[p. 386]

Lokke Steenstra:

Simmer.

Nei it fûle wite bloeijen
't stille ynfierene groeijen,
it dijen - it tinen.
Nei it fjûr en it flamjen
it rêstiger amjen.
It finen.

En stadich, stadich
tusken leaven skadich
it rypjen, it groeijen.
It stille g'earranen
nei it fûle barnen.
Oerfloeijen.

Yn ljochte nachten
it rêstleaze wachtsjen
as glâns forfljucht.
Yn 't gers forsille
de giele, stille,
bûksike frucht.

Biswarring.

Bitink dit yn 'e nachten
ast wer allinne bist:
It is mar in dream allegearre
dêrstou it doel net fan witst.

As ûnwêzentlike skimen
Geane de minsken om dy.
Mar wês net bang - wês rêstich,
efkes, en 't is foarby.

In dream duorret mar in pear
tellen - al liket it
dat er in libben lang duorret
en dat er gâns hwat bitsjut.

[p. 387]

 

Lit dit dy in treast wêze:

 

hwat der hjoed mei dy bart

 

is mar in tel yn 'e ivichheit

 

dy't neat to bitsjutten hat.

Muzyk.

foar A.B.

Dyn smelle hannen ha
hommels de klanken
forlost. Nou klimme hja
as blide ranken
it ljocht to mjitte.

En by de ljedder op
dy't hja foarmje
sille ús freugden de
himel bistoarmje.
Soestou it witte?

Dou hast mei dyn great leed
de freugden wekke.
Dyn smelle hannen ha
ús snaren rekke.

En oant de himel sill'
har ljedders rize
astou de klanken rigest
ta in wize.