De Tsjerne. Jaargang 7

[p. 87]

W. de Jong:

Greatskens.

Ik liz iepen op papier,
forburgen foar harren
dy't wol fredich sliepe,
gjin dreamen, gjin gesichten krije
en oan gjin ûnrêst lije.

Ik stean warleas op papier
en jow my oer
oan dy't itselde fjûr,
deselde neden skrinen fiele,
oan dy't hjir taeste
nei itselde, net to finen lân;
en dit is my in lytse genede:
dat njonken my tsjogge
stagen oare warleazen,
en dit jowt my moed:
dat dy't net sykje
grif net fine sille,
en dit my greatskens:
dat ús it kennen jown is
en it smertlik fielen.

Linquenda.

Ien ûre gjin witten,
gjin flymjende kennis!
ien nacht lang forjitte
dat ienris ik moat forlitte
de biminden en dizze lânsdouwen,
sûnder it rotsfêst bitrouwen
dat, nei de chaos,
mei 't hèrskeppen der kosmos,
ik werfine sil it lân, it griene,
en mei de biminden wurd foriene,

letter,
yn ljochte nachten,
oan nije wetters.