De Tsjerne. Jaargang 7

[p. 13]

Kobe Hanenburg:
De paria.

Hy mocht gjin namme ha
mar swalke iensum troch it frjemde lân
rûch burd, gatten yn 'e broek, in paria
syn lijen der op ta.
Hy forgeat en song.
Syn liet klom as in fûgelsang
oan't in ingel it fong.

Tank foar it read oan 'e kime
tank foar de suvere himel
tank foar de nevel oer 't fjild
tank foar dy âljende kou
en har boartlik keal
tank foar dat alles.

Tank foar de leafde, foar de hate
tank foar goedens en foar trapen
tank dat ik sjen mei
tank foar myn skurvens
tank foar alles.
Slaen Jins each op myn leafde
ik sil Jou namme ha, in paria.

God seach en makke in krús
en tekene dat barnend op syn antlit.
God seine him
en fierder gong de paria.