De Tsjerne. Jaargang 5

[p. 301]

Joazep Witteveen:
Goe freed.

Neiroun fan folle minsken
droech hy de swiere balke op 'e nekke
nei it strafplak.
De mannichte bisloech it mei de gek
en hie him gisele en sein:
‘Wês groete, dou poarp'ren kening!’
En hy, de forlittene, bea:
‘Heit, forjow it harren, hja bin net wizer’.
Ien man, in boer út Cyrene, hie him holpen
om de balke to sjouwen, mar it lijen wie
foar him, de timmermanssoan,
de iensume, forstate.

En jouns, heech op Calvaria,
hat it krús stien, hwer't hy, allinnich,
oan hong to stjerren.
En hy frege help, krige it net.
En hy rôp oan syn Heit yn 'e himel,
in skreau troch de tsjustere joun,
‘Heit ik bin sa allinnich!’
Letter is hy stoarn, like forlitten.
Under it krús lei in frou to gûlen,
in eardere hoer.