De Tsjerne. Jaargang 5

[p. 121]

Marten Brouwer:
Lokwinsk.

Ik ha stoarre yn dyn stoarjende eagen
en ik fiel jit it slaen fan dyn hert
mar hwa't ek de skomjende weagen
fan myn hertstocht tobrekken seagen
op harren leafdeleagen -
leave dou wiest it net.

Dyn sêftens wie 'k yn forsonken
dyn hân oerwoun alle smert
mar hwa't my harsels earst ek skonken
en letter myn herte, dronken
fan leafde, haetsjende kronken -
leave dou wiest it net.

Gjin lok datst foar my forlearste
dou kaemst to ier nòch to let
hwant hwa't my ek wurdt de earste
de lêste de aldermeaste
de leafste de iene leafste -
leave dou net dou net.