De Tsjerne. Jaargang 5

[p. 105]

Hindrik J. Brouwer:
It jounet al....¹⁾

It jounet al; de lêste skimer
Lûkt om 'e mêdde kimen gear;
En stadich rint de lytse rimer,
Hy wit gjin wurd fan wysheit mear.

It jounet al; ûngrypbre glânzen,
Sa jowt it wetter 't kunstljocht wer.
Nou tomlje hege boekeskânzen,
Wylst ik gjin skyn fan klank mear hear.

Ik bin nou ien fan heimich wêzen
Mei ierd' en wetter, blom en strûk;
Ik lear 't mystike skrift to lêzen
Fan Mem Natûr har ivich boek.

In huvering; hwa sil forgoedzje
It brekken fan it bounzjend hert?
Ik bin sa slûch; mar God sil hoedzje,
Ek as it lêste ljocht forstjert.

1) Bikroand mei de earste priis yn de Tsjerne-poëzijpriisfraech foar debutanten - 1949.