De Tsjerne. Jaargang 3

[p. 305]

Fedde Schurer:
By de dea fan in dichter.

In memoriam Anders Minnes Wybenga

In diger wurker en wrotter
Yn Fryslâns groun en tael,
In blide, glânzgjende protter
Dy't tsjottere op 'e fjurhoksnael;
Ien dy't hwat betters bitochte
As it libben lije woe
En al mar nei dingen sochte
Dy't er dochs net krije koe;
In ienling, forslein yn it striden,
In ruter sûnder hoars -
Mar hwat wie dan sûnt Gysbert syn tiden
In dichter yn Fryslân oars?

Mei doarpske jelne bimetten,
Ienkennich en spikerhurd
En swier yn jinsels bisletten
Sa't elk hjir yn 't Noarden wurdt;
Dêr't it kasboek dochs jimmer heger
As de dichtbondel oanslein is,
Sjitte hja kâldwei de hazze yn it leger
Dy't nou ienris sa oanlein is.
En men wist yn dizze hoeken
Jinsels as dichter gjin rie
As men de evangeeljeboeken
En de psalmen fan David net hie.

Och, de dichters, hja jeije ek faek nuver
Har eigen bistean yn trewyn,
De iene syn Frysk is net suver,
De oare is to read of to fyn.
Sa brekt it ienfâldichst bitrouwen,
Sa rûgelt it roet yn it miel,
Sa komt der gjin hân út de mouwen:
Sa heazet it liet yn 'e kiel.
Sûnder forjaen en forjitten
Komt men tsjin elkoarren to stean
En oer de lytste trelitten
Moatte jierren earst hinne gean -

[p. 306]

II.

 

Anders Wybenga, dizze fersen,

 

(In frjemd in memoriam)

 

Ik wol se dy barne as kearsen

 

Ad majoram gloriam.

 

Ek dû wiest mids dit naesje

 

As Fries en as dichter set,

 

En dy nuodlike kombinaesje

 

Brekt ús ien foar ien it hert.

 

Al seachst ek yn my wol by riten

 

In fijân, in stân yn 'e wei -

 

Ik eagje nei de ivige kriten

 

Mei freonskip en wémoed dy nei.

 

 

 

Nou hat dy de stiltme bifongen

 

Fan it rûzjende fredehôf,

 

It lêste liet is hjir songen,

 

En it wurdt my ûnwennich en drôf -

 

Strak reizgje ik nei fêste wizânsje

 

Ek datselde ûnûntkombere paed

 

En ik nim de himpen distânsje

 

Dy't deaden en libbenen skaet.

 

Fan it ierdapellof nei de palmen,

 

It is mar in hoannetrêd -

 

En wy sjonge de himelske psalmen

 

Togearre fan 't selde blêd.

 

 

 

In bifrijde siel, in sillige,

 

Untboun fan tiid en romt',

 

In út Fryslân forloste hillige

 

Dy't yn it deiljocht komt,

 

Ien dy't hwat betters bigearde

 

As it libben lije woe,

 

En dy't troch genede learde

 

Dat er alles krije koe -

 

 

 

Skik, Hear, ek, nei striid en leedzje,

 

My in plak yn Jins wenten ta,

 

En forjow de dwaze komeedzje

 

Dy't wy hjir opfierd ha.