De Tsjerne. Jaargang 3

[p. 272]

Marten Brouwer:

Springtij

Nou't wrâldsé heech
riist foar de stâl hwer't
koartsich Europa
machtleas krôllet,
en nije smert
wankt hwer't de tropen
brekke beag' en
stringen fan ieuwen
her, en 't woest
kriichshaftich bern der
sânwoestyn it
folk der bisnienen
leit oan 'e drompel,
en nou't de haetflam
skroeit de miljoenen
yn 't eastersk wrâldryk
ûnder de faen fan
de giele draek of
hammer en sichte

nou leit lyts Fryslân
rêstich to drôgjen
bylâns d' âld dyk en
heàrt net de driging
fan 't wylde wetter
dat al stiichde
oan't foar de kimen,
heàrt net de lôge
dy't de bynten
fan 't wrakke hûs
ynwindich formôget,
heàrt net de skreau fan
hwa't al omspiéld
en weislein wurde
ûnder de floed dy't
nou rounom stiet
en net ebje
sil foardat al hwa't
hjoed jit leaut oan

[p. 273]

 

it iene Walhalla

 

foar 't eigene libben

 

aenst de Dea de

 

eagen bispringt by 't

 

heech en machtich

 

kanteljen fan

 

it lêste tij.

 

 

 

Jannewaris 1948.

Fers.

Bernliker is wol gjin folk
as dit stymske, gnizende, swiere,
dat spotslacht oer bloedige earnst
en mismoedich swingelt de liere,
hwant hiem is de misse draei
hjir fan âlds, neffens oerurven wenst.
It let ommers neat foar dit skaei,
soe syn bernskens ta d' ûndergong fiere.

Guodliker is wol gjin folk
as dit bêste, noegjende, golle,
dêr't frjemd om 'e tafel skikt
en it eigene bern wurdt tofolle,
mar al yt men der sels net fan -
as it mar foar de tiken rikt.
It let ommers neat, wol in man
syn eigen grêfkûle dolle.

Deugdsumer is wol gjin folk
as dit lytse, fredige, fromme,
dat it ieuwen biwende lot
oan it boarst leit yn sillige slomme,
allinnich in tankbere sucht
bytiden preuvelt foar God.
It let ommers neat, moatte rjucht
en frijdom yn bidsliep forkomme.