De Tsjerne. Jaargang 3

Jan Piebenga:
Wurden op wizen

4. De Tiden

Tiete, Bouke, Ruerd en Kei,
Keimpe, Gjalt en Jelle,
Kom ris mei jim sawnen mei,
'k Sil jim hwat fortelle:
Blommepronk en fûgelsang,
Maitiidswyn en sinne,
Dêrfoar is de winter bang,
Dêrom giet er hinne.

Tiete, Bouke, Ruerd en Kei,
Keimpe, Gjalt en Jelle,
't Is my danich yn de wei,
Mar ik moat foarspelle:
Rispjen, terskjen, seineswang,
't Fjild syn frucht ôfwinne,
Dêrfoar is de maitiid bang,
Dêrom giet er hinne.

[p. 107]

 

Tiete, Bouke, Ruerd en Kei,

 

Keimpe, Gjalt en Jelle,

 

Leau it grif, it giet my nei,

 

Mar 't is gau forhelle:

 

Hurde wyn en nachten lang,

 

Dize oer pleats en finne,

 

Dêrfoar is de simmer bang,

 

Dêrom giet er hinne.

5. Fan in kening

In kening gyng to riden,
Forliet syn heech paleis.
It wie yn wylde tiden,
It waerd in swiere reis.
Wie jong, mar âld fan herte,
Wie ryk, mar earm oan lok,
De skepter him fortrette,
De kroan waerd slavejok.

In kening gyng en sochte
Oer hiel de wide wrâld,
Hwer't men him fierde en brochte,
Syn herte bleau iiskâld.
Jonkfrouwen, eal fan wêzen,
En wizen, ryk oan deugd,
Gjint wist him to bilêzen,
By nimmen foun er freugd.

In kening gyng en frege:
‘Hwa nimt my ryk en plicht?
Wurd 'k fan mysels ûntlege,
Dan is my 't libben licht.’
Doe kaem út stege en gloppe
It minste rap en rút,
Dat lûd bigoun to roppen:
‘Jow ús dysels ta bút!’

[p. 108]

 

In kening gyng en dielde

 

Syn hiele hawwen om.

 

Hoe frij er him dêr fielde,

 

't Hert waerd him waerm en rom.

 

Joech earmoed wâld en winske,

 

Brocht lege steat him ear, -

 

Der gyng in sljochtwei minske,

 

Gjin kening kearde mear.

6. Swalkersliet

Swalkje fier oer sé en lân
Ta de kym dy't jimmer wykt,
Brekke boargers froede bân,
Hymje nei hwat 't herte strykt,
As de sinne moarns bytiid
Jaget ús út 't feilich nêst,
Groetsje 'm gol en optein-bliid:
Hwerstou skynst, fordwynt de lêst.

Heechste berchtop, dêr is 't goed,
Iensumheit jowt 't libben sin.
't Wetter falt, sa rûst ús bloed,
Nimt oerstjûr syn frije rin.
Jow' w' ús middeis noflik del,
't Gea is 't paradys gelyk;
Stiet de wrâld op fêst bistel,
Hwer't it wifket, leit ús ryk.

Boer en séman binne ús maet,
Oan de stedlju ha wy 't mier.
Polityk is sleau gepraet,
Wrâlds forgean komt dochs pas-ier.
En de frou is flecht'ge dream,
Hald yn kâlde en swarte nacht.
Driuw mar fuort op libbens stream
Oant in dei ús ûre slacht.