De Tsjerne. Jaargang 2

[p. 261]

G.N. Visser:

Ticht, ticht de teisters en de mûle
Hunkerjend nei 't heil dat is
By in oare bittre mûle
En iksels, dy't wurden siz
Djip en muoilik, omt ik slein bin
Fan safolle hearlikheit,
O de nachten dy't folslein bin'
As hja wyld en warleas leit
Oan jins boarst en net mear skaet is,
Net mear op harsels bistiet
Mar trochwoune en trochstaet is.
En har triennen hillgje dit.

* *

Mei it kliuwen fan de jierren silst
Iensumer jit wêze astû bist
En dû silste freegje: hwerom draei
Jouns ik yn it slot de iizren kaei?

En dochst de gerdinen dan omleech
Yn 't elektrysk is de keamer leech,
Stadich, ûngemurken wurdstou âld,
Lêsstû by de hurd, de hurd is kâld.

En dû wurdst it neigeraden wiis:
Yn dy, om dy is it kâld as iis,
Sels de boeken stelle jin toloar,
Ut de jiske falt de lêste gloar.

Mar mei dizze pine wurdt it fers
Blinkender en flymjend as in mes.
Dan allinne bin' de wurden goed
Kinstû jiske priuwe, priuwstû bloed.

[p. 262]

Swalkers Libbensliet

Froulju moaije dingen sizze,
Blomt' har yn 'e skerte lizze,
Kuijerje mei har oer de gêrzen,
Altyd boartlik selskip wêze
Yn de parken en foaral
Op it feest en op it bal.
Is se tryst en is se down
Wêze harlekyn en clown,
Mei dyn gritsen har formeitsje,
Ont jim beide hertlik laitsje,
Sjonge, o it monter liet
Dat op jonge stimmen giet.
Reizgje, lykwols om har tinke,
Ut 'e fierte har biskinke
Mei in brief, in flugge groet,
O dat docht in frommis goed.
Keare, jitte fan har hâlde:
Bleau net alles by it âlde?
Priizgje dan har bloune bern,
Sizze: Hwat bist jong bleaun en
Elegant, dan prate, har
Prate litte, ‘It is bar’,
Suchtsje, ‘sok in wrede man,
Ik bisau der suver fan’,
To bigripen en to treastgjen...
Om dan yn in Junynacht
Unforwacht
Lean foar trouwe tsjinst to easkjen.

[p. 263]

De Learaer

Hy stiet, in tsjuster man, heech foar de klasse.
Syn: ‘greate sûlen’ tongeret noch nei.
Dan weint er swart it godlik antlit wei,
Kriget de trijehoek en grypt de passer

En trêddet oan op 't boerd, bigjint syn wurk.
Hoe kin sok masterskip men rjocht wurdearje?
De bern sjogge amleas nei 't kristallisearjen
Fan dreamen, heger as it swurk,

En bin' forheard: hwêr foun men ea in trie
Ut dit slim labyrinth, in kaei, in machtwurd
Fol toverdeugd, hja bin tonein har rie
En wachtsje - en sunich, sunich oft it nacht wurdt

Draeit er him om - en glimket. Dan, hiel fel
Set er in streek en heu! 't probleem is helder,
't Chaldeesk geheim werombrocht yn in tel
Ta in bernesom lyk as de juffer stelde.

't Is út, 't is dien, dit lykwols is it ein:
In nij gewaeks sil fan syn greatens beare.
Dan giet de bel, har woelsucht wurdt ûntslein,
De learaer glimket fyn, giet dan to skearen.