Trotwaer. Jaargang 34

[p. 278]

Marije Roorda

Bertedei

Op har jierdei
struide de wyn konfetty
oer sarken en sânpaden.
Wy rûnen beammen foarby
fersierd mei slingertûken.

Wolken songen en de loft
klapte yn 'e hannen doe't
wy de feestferljochting seagen
yn spotlights fan de hjerst.

Wy kroaden grûn,
planten winterfêst guod
foar har duorsume dea.
Wy wosken har byltenis
mei sachte sjippe.

Skom glied lâns ieren
fan stien. Undertusken
frege se hoe't it thús wie,
prate sy en stiene wy
by al har fragen stil.

[p. 279]

wjerfarre

ûnbehindere
rûn ik fêst
op dyn ûndjipte

gjin weet hie 'k
fan it fiemen
yn ús farwetter

wy betonnen
ús breklikheid
mei ljochtbeakens

body-painten
ús geheimen
yn djiptelinen

learden elkoar
de miswizings
fan eigen koers