Trotwaer. Jaargang 31

[p. 371]

Jelle Kaspersma

I

oan de roppende see
yn it fleanende ljocht
fan de laitsjende dei
stiet er de brâning
hâldt er hoek op wynkrêft njoggen

de gisel fan de kerrels
gravearret syn gesicht
in geheim yn fine ronfels

tekene bedarret er
efter it rút fan
in houten taperij
op syn lêste poaten
yn it dún wrotten

[p. 372]

II

de dei fan de razende see
is er treast
hâld fynt er
oan glêswurk
dat wachtet om lege te wurden

ynwindich sterk en waarm
gniist er de brâning út
dy't him luts
hy ferflokte de mokken mei harren
heaze leafdesferklearrings

dizze oerwinning moat fierd
hy set de lege glêzen yn 'e rige
op de tafel
efter it sânstriele rút
syn kristallen festing is ree

[p. 373]

III

mar hy dy't wer stiet
op it slomjende sân
deun by it grien filtere ljocht
fan ien stap te fier
en ien stap werom
de takomst sa definityf bespatten

mimert middenmank
it útfaachsel fan de weagen
it útspuisel fan de floed
dy spielt him de fuotten
hy âlet om it lêste selskip
dat him fynt yn de bolderjende weagen

[p. 374]

IV

omearme fan de slymglêde mearminne
wurdt er de eagen gewaar
yn in gesicht dat er lang lyn ferlear
yn in oare see

fersûpt yn har seeskurte
wurdt er bewuolle yn it wierhier
dat him it wurd ûntnimt en
de mûle fuorret mei sân en wetter