Trotwaer. Jaargang 31

[p. 171]

Willem Schoorstra

De iennichste

Yn de farsk fallen moarntiid
rinsto. Under de beammen
hearsket it ferline. Ta oansjen
kom ik yn dyn blauwe kjeld.

Ferfrjemdzje my. Werken my
net. Lit my de dea dy't ik
fûleindich libje. Winterfrou.
Myn hertstocht hasto fongen:

ongels oan 'e oes fan 't hûs
fan dyn bestean. Raan it
net. Rin fierder en lit dy
ferachtsje. Ferachtsje my.

[p. 172]

Omslach

Broeierich de dei. It doarp himet
hetsich. In fytser ploeget de strjitte,
achtslein troch in frou yn badpak.

Earne klinkt muzyk út in radio,
Gjin bernelûden. Gjin auto's. Heech
lûkt in fleantúch de himel midstwa,

In soel wyntsje hellet oan. It rûkt
bedoarn. Jiske warrelt yn 'e loft.
Yn 'e sleat driuwt in deade hûn.

[p. 173]

Stambeam

Oprôle yn ringen, yn bast.
De groeden kerve, litte neat
los. Sielen swije yn 'e tûken.

Yn 'e wyn stean ik dôf
en stom. Bûten myn berik
bart it. It offer. Stadich

strûp ik myn skyl. Krûp
yn 'e grûn. Libje de moude,
de modder. Ik bin tsjuster.

Neat nimt it plak yn.
Bleat foar it dierte, de
gong dy't it gean moat.

En de woartels. Waakse
om myn kearn. Sinnen
sprute. Der wankt wat.