Trotwaer. Jaargang 27

[p. 200]

Sjoerd Bottema
De djipste gedachten fan Eppie Dam - in iepen brief

Under de alarmearjende koppen ‘Hoe tagonklik is literatuer foar de Frysk-lêzers?’ en ‘Wêrom lêst de Fries net mear Frysk?’ levert Durk Hibma in bydrage oan it idee dat Trotwaer gjin literêr tydskrift mear is. De fragen dy't Hibma stelt, binne earlike fragen. En it stik dat Hibma skriuwt, is in earlik stik. Mar it hie noait - alteast, net sûnder redaksjoneel kommentaar - yn in himsels respektearjend literêr tydskrift stean meien. In himsels respektearjend literêr tydskrift wit dat literatuer har eigen wegen giet, mei oare wurden: dat skriuwers inkeld skriuwe kinne wat se skriuwe moatte, ûnôfhinklik fan 'e Doelgroep. Dêr moat in literêr tydskrift hurd yn wêze, en oars kin it better opdoeke. In bydrage leverje oan 'e diskusje? Waai yn in knoop, dit is redaksjonele labbekakkerij.
(Eppie Dam, LC 26-5-'95)

do myn poëzij

myn melke ko bisto

myn deune raaietepper

myn kreupele kening rôt

do leffert fan 'e grachten

sa gau krij ik dy by de sturt

of do ferhipst! krôôk!

(Eppie Dam, De hûnsdagen)

Weidum, 30 - 5 - '95

Bêste Eppie,

Do skriuwst aardige stikjes. Moaie boeken. Foar lyts en grut. En prachtige gedichten: gjin tsjustere poëzij mar gedichten mei kop en sturt. Foaral dy sturt is faak de muoite wurdich:

en ik dyn skepper
wurd in kikkert
yn it djipst fan myn gedachten

Fan mysels tink ik dat ek gauris. It bewiis sit noch yn myn computer: ‘ik ben een God in het diepst van mijn gedachten / almachtich en ivich, dat wol / sizze sa lang as it duorret / en it bliuwt pielen fansels’.

Ha 'k hielendal sels skreaun. Op dat iene sitaat nei dan, fan Willem Kloos. Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten. Dat miende er ek noch, leau 'k. Hy hie wol mear fan dy opstigings: Kunst is de allerindivueelste expressie van de allerindividueelste emotie. Jaja. Ik doar der fergif op yn te nim-

[p. 201]

men dat Kloos der krekt sa'n pielen mei hân hat as ik. As do. Alderferskuorrendst allerindividueelst.

Goed, sa'n wurd as ‘doelgroep’ is fansels om aaklik fan te wurden. Dat bin ik hielendal mei dy iens. In marketing- wurd. In rotwurd. In fys wurd. Mar dat skriuwers inkeld skriuwe kinne wat se skriuwe moatte, ûnôfhink lik fan 'e, no ja do witst wol, - dat is ûnsin. Dan wit ik der noch wol in pear: Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie, Eppie Dam is Willem Kloos in het diepst van zijn gedachten. Waai no gau yn in knoop, Eppie. As skriuwer fan berneboeken witst wol better.

Mei freonlike groetnis.