Trotwaer. Jaargang 27

[p. 35]

Wilco Berga

Sa't de strjitwei der noch hinne leit

Sa't de strjitwei der noch hinne leit,
no asfaltearre, mar deselde bochten:
it lân wer swijend om ús hinne,
as it swijt ha we der better sicht op,
as it stil leit dolle we der makliker
yn om.

We hoege inkeld mar de feart te folgjen
dy't foarop rint jout de tiid oan
- dy't we noadich ha,
tusken eb en floed; it momint dat alles
liket wat it is.
Lit' we foto's meitsje fan it wrede wetter,
dat it stilstiet yn 'e albums fan 'e tiid
dy't west hat:
doarpen boud as timpels en de bisten
makke út in stiente dat ûneinich meigiet.
Wa't we wienen hat de trein, dy't net te
hearren yn 'e fierte by de pleatsen lâns
glydt, hjoed gjin tiid foar, lykas
alles wat ús mei inselde gong passearret.

[p. 36]

 

Better is 't om krekt te dwaan as

 

sochten we wer aaien foar ús samling

 

- wat bewarre wurdt is ivich, wat

 

net ivich is beweecht hjir as de fûgels,

 

mei deselde wjukslach.

[p. 37]

Wat te sjen is op 'e tekening

Wat te sjen is op 'e tekening
- in jonge tekene mei beide hannen
wat er seach, ljocht genôch, en oars wol
by de lampe fan 't ûnthâld.
Sketsen hoe't de skippen ruskjend
binnenkamen, seilen dêr't de wyn mei alle
krêft yn omsloech,
hoe't in kraan de âlde huzen delsloech,
oaren wer omheech brocht.
Fan de frou dy't fan see werom komt
tekent er allinnich de kontoeren, sa't se
oeren yn 'e branning stie.
Letter bylden fan har hûs mei wielderige
beammen der omhinne,
nacht en dei ferskillend, as sysels.
Wat har sa begearlik makke
- wat it tsjuster fan in tún teminsten
sjen lit - witte oaren mear fan,
lykas fan de jierren dy't noch komme;
op sa'n jûn hat elk in auto of wit alles
fan de dea ôf,
hast gjin tiid mear te ferliezen en
sjochst ôf fan tekenjen.

[p. 38]

 

Mei houtskoal skriuwt men like maklik

 

oer de see fan doe en no;

 

de branning noch deselde, mar it hûs

 

al jierren delslein.

 

En skriuwst oer de wyn, sa't dy gysten

 

yn 'e beammen omslacht