Trotwaer. Jaargang 25

[p. 170]

Lida Dykstra
Mjitte njoggentjin

Foardat ik dy koe, bestiest net mear
hiest gjin tiid om dreamen wier te meitsjen
mei de wikseling fan it stille tsjuster
en it drokke ljocht fertroud te reitsjen

Wiest al wei wylst ik ûnrêstich wachte
yn mysels in eigenmakke wrâld ûntduts
Sûnder kâns op ôfskied kaam de ûnferwachte
reade rein dy't rôze wolken iepenbruts

Yn in doaze sit
kabouterguod dat ik ynienen
net mear brûke kin

Fier weistoppe witte
fan de bân dy't wy al hienen
skuon mei mjitte njoggentjin