Trotwaer. Jaargang 24

[p. 233]

Jacobus Quiryn Smink

De Ferver

De ferver hat him útklaaid,
Yn syn koarte ûnderbokserslip
En mei bleate bast stelt er fêst
Dêr't syn kwast nei hinget:

Hy set syn streken op ien line
Mei de sirkel út 'e losse hân
Of de meast direkte fan A nei B,
In fêste en sekuere feech.

Hy strykt alles glêd nei wat syn
Plamuermes wie en skuorpapier:
Gjin oarloch yn in nij lân,
Noch honger skjirret syn geduld.

Der bart neat op dizze wrâld
Dat net ûnder syn kwast komt.

[p. 234]

Elkenien te freon

Der binne safolle miljarden en ik mien
Mar, dat ik se allegear te freon hâlde
Kin en wylst boazje bosken fan fijannen
Oan, steane mei snieballen foar it rút.

Sa kûgels koe 'k sels nea wêze, dat ik
Dêrfoar by de frou weigyng, bygelyks,
Miskien dat ik net fan har hold, mar wat
Is sêfter as de húl fan túnbeantsjes?

En wa ferdraacht him better as ik mei
Kopkes en krûpkes en kroeltsjes en aai
Oer búkjes en heuvels fan floeipapier?

Dus doar gewoan nei de doar ta, sis tsjin
Dy lju: Soal op, krij de kraste, sa min
Ast it ha wolst, ûnthâld dyn rotkop wol.

[p. 235]

Transparante man yn Singapore

It fragile en famylje fan Meryl Streep
En Johnny Winter, it tinne en bleate.

It feit fan slein en nochris rekke,
Stadich, mar stûf opklaud, oerein set.

Yn dat ritme byt er nei azem en snakt
Nei wat moai is en keine foarmen hat.

Letter sil er rynske sommen weijaan
Oan kokette nimfen en ripe madammen.

Op syn stjêren hat er syn lot bekocht,
Waaierje de famkes him noch lucht ta.

[p. 236]

Jakobsljedder

De transporteur yn 'e golle fan ús heit
Is eins in Jakobsljedder fan fjurrenhout
Mei twa sydglydsbanen en as it hea leech
Leit, tûmelen wy soms frjemd yn it fek.

Dat we de nekke net brekke is in gelok
Foar de boeren, want se melke om it fet
En net om reduktaze of rampen mei bern
Dy't it heasie boarten ûnder de watten.

Neitiid haw ik sa'n klimrek fan hout
Net wer fûn en ferûngelokje no dy
Boerebern net mear, want technology
Wûn it wis fan ôfkeare mei in harke:

Moarns foar skoaltiid noch in healoere
Op 'e planke boppe by it gat hea mêne,
Wylst de mânlju skreppe op 'e skuorrereed,
Klom it bernefolk de himel yn, glied út.