Trotwaer. Jaargang 23

[p. 93]

Jacobus Quiryn Smink

De sinne út de oarloch opkomt

No boartsje ik mei lytse negerin
En moarn sylt brede tante mei my
Oer de mar, dan stean ik op iis
Op redens mei wer sjarmante karin

Ut iten sil ik mei knappe mary
En dy tref ik noch sa tuskenyn
Net ferjitte dat ik macht ferlern
Op 'e heuvel fan dyn liif en hern

As de hûnen foar de baaskes út de dyk
Oer giselje en bylje tsjin de betide
Frachtriders en de lette nachtploech

As it moai is moarns en de sinne út
De oarloch opkomt, oer de snie hinne
Glydt en ik, skeind en as in doek -

Wa wiesto fannacht, doesto yn dyn
Dreamen my fûnst yn dat frjemde hoal
My sa treffe koest, - as in iepen boek

[p. 94]

In âlde sniebear

Memmen stjêre dan - har dochters en soannen
Riede nei it witten en dat se kampe -
Wer yn 'e bloei en safolle plannen
De winter oer, mar sa luzich is jannewaris
No en novimber of maart en febrewaris
Dan, kinst der strakke koarden op spanne
Fan toer nei toer en dy dagen ferdampe
As keunstkes yn 'e lucht, de moannen
Fersmite dy; wiest better in âlde sniebear
Dy't oant de himmelders de tiid ferlear

[p. 95]

Wylden

Wyld en rûch slaan wy mei elkoar
Om, bêdzje it sêfte yn ús del
En de fûnken spatte fan ús fel
We rane en drinke sâlte slokken
Oant it bitter om it kin rint
Wy binne iepen en sletten
Wy binne frjemd
Wy binne sa
Wyld

Wyld
Wy binne sa
Wy binne frjemd
Wy binne iepen en sletten
Us sinnen knippe troch it lint
Mar raand no lalle âlde flokken
En it laskjen makket ús sa kjel
Want it kâlde fjoer dat is in tel
Hyt en wyld slacht yn op elkoar

[p. 96]

Gracias

Rint myn doar wer út
En tsjustere boem
Falt dy op slot, de kaai
Smyt op 'e dyk, ik klaai

My op it frisse beslút
Sjaal en lange jas, de kroech
Slacht de nachten iepen, op
Yn myn gewisse en ik rop

Mei in oerslaande stim:
Drink alle glêzen leech
Sa komt dy en dy myn doar
Wer yn, we balte yn koar

En wat ik net mear fernim
Is dat it akkoard te heech
Op de ljedder leit, ik tref
It, bin in bariton mei lef