Trotwaer. Jaargang 22

[p. 297]

Margryt Poortstra

ûnwennich

I

dyn boartersklean
hingje oer in ûnbekende stoel
de keamer rûkt nei dy
mar fan in oare sjippe

it hoal
dêrsto dy yn ferskûle hast
is djip

is it wol feilich dêr

ik hear de mûzen krûpen

it feale ljocht
dat skeaner troch de kleden falt
lûkt in betiizjend spoar

[p. 298]

II

ik wol dy deagewoan werom
dyn stim dy't wolterêsten seit
sa foar de nacht
dyn rook dy't as bewiis fan dyn bestean
noch eefkes
om my hinne hingjen bliuwt

III

as ik dy rop
lis dan dyn wang
ien kear noch
tsjin myn hûd

en sis: genôch
no hat it wol genôch west
tusken ús

[p. 299]

leech

it is hjir stil
ik moat de lûden sels betinke:
de roffel fan har fuotten op de trep
har stim dy't foar har útdraaft
en boppe is
foardat har wurden komme

of nee

de rêst:
it spatten fan it wetter
dat oer de râne slacht
as se te boartsjen sit yn it bad
dat it in boat wie
dy't fierste fier de see opdreau

it is sa stil
yn dizze hege keamer
dêr't alles fan har sprekt

as ik it finster iepen set
en yn har útsjoch stoarje
leit dêr it eilân yn de see

hoe lang is it al lyn
dat se dêr oanspield is