Trotwaer. Jaargang 22

[p. 118]

D.A. Tamminga
De hoekhâlder

Djipdûkers filmen him, de coelacant,
inkeld bekend út foarwrâldske fossilen.
Hoe wist er foar har linzen lâns te silen
mei waaierjende finnen, frij, ûntspand.

Under de ljochtgrins fan koraal en plant
fûn er syn oefte yn sinkend wier en snilen,
hosk by it fêstelân mei syn reptilen,
hoekhâldend deun by ierdryks yngewant.

No kamen frjemde wêzens him benei
dy't him mei har tentakels pripken, pleagen.
Pront stie er steil oerein, de kop foardel,

as woe er sizze: 'k Bin gjin tutte-blei,
gean mei jim toverkeunsten út myn eagen
en stiich wer op nei jim fersmoarge hel!