Trotwaer. Jaargang 22

[p. 78]

Cornelis van der Wal

Wite tosken

Wêr de wite tosken
yn skimerjûn, rôze wolkens as bergen
lime op it fïlmjend each.

Dyn brune spieren liet de wyn ferwege,
soel krûpte it swarte gers
en krûden oer dyn laitsjend boarst.

Do leidest earne yn 'e simmer op in rûge
tekken fan bedroege swit, neist dy jonge
wyn, waarm yn brânglês.

Wêr de wite tosken,
dy't ik ferve mei dyn ûnderdienich
bloed en hearskerskip fan skimer.

[p. 79]

Konsult

Jo sizze eat oer in oar syn libben,
tinksinne
soe de suchtsjende skaden bedjipje;
jo sjogge oars gjin mins.

In wûne slacht de holle yn 'e foarbeskieding,
freonen skilje oan 'e doar om wierhyd.
Wa kin it, sil soks
sizze.

Konsert foar de lofterhân fan it gewisse
wurdt dirigearre troch ferline;
swart-wite berneflibe drippend by de râne
fan besteansrjocht del.

[p. 80]

Offerskaal

Offerskaal, mei stien makke ik in eftereach
yn 'e deade plasse fan myn fijân
en joech syn swarte brein oan jo, o sinne!

Mar jo lieten it rotsje en in griene
fûgel hat it fretten. Guon fan ús dy fleane
no by nacht op frjemde dampen, sykje

de farske goaden, grien en kriezjend preekjend.
Hja sille, stekkend mei opladen swurd fan hate,
yn dreamloft de fearren preesters deadzje.