Trotwaer. Jaargang 20

[p. 279]

Jelle de Jong

op bêd

sa skean hiesto

noch net op bêd lein

wy wiene it hollenein kwyt
der wie gjin ferbân mear

frjemd wie it
doe't ik dy ûnder dy hoeke seach

en frij:

myn lippen preaune dyn skamte

[p. 280]

slauerhoff

(út it grêf opstien)

ik hie net tocht
dat jo noch nei my takomme soenen:

ik bin al âlder as jo

de froulju wurde aloan bonkiger

boppe de knibbels

lykas ús fersen:

it fleis giet derôf

[p. 281]

dizze tiid

(mallarmé oan verlaine, 16-11 1885)

as it derop oankomt
beskôgje ik dizze tiid
as in ynterregnum

foar de poëet:

de dichter bliuwt derbûten

de tiid is te ûnwennich en

te broeisk

de dichter kin neat oars dwaan
as wurkje mei mystearje
yn ferbân mei letter of mei nea

en no en dan
syn nammekaartsje
stjoere oan de libjenden:
in fers in moaie rigel

of in bondeltsje

want as de dichter

oare dingen siket

wurdt hy fergetten
en hja kenne him net mear