Trotwaer. Jaargang 20

[p. 210]

Jelle Kaspersma

winterwille

ik ha myn rêch plante
yn de rêsteleaze siken fan 'e eastewyn
as hommels fêstsetten wintergast sjoch ik it barren oan

ticht giet it readoranje each fan sinne
omkearde knypeach fan de ierde
yn it antlit fan dizze ûnbidige froastloft

grutte dingen geane altyd stadich
dizze knypeach duorret hiele nacht

sûnder wink yn 'e eagen bliuw ik stean
op goede foet mei froast en tsjuster

myn parka hat de grins tusken my en izel sletten
dêrbûten friest it fûgels oan 'e tûken

Troch izel frearen op 2 maart 1987 sliepende fasanten en dowen yn it noardeasten fan ús lân oan 'e tûken fêst.

[p. 211]

duende

sabeare doelleas fleanende guozzen
lange flechten fûgels boppe de swarte mar

op de polderdyk de boartoer
warskôgjende finger ferljochte omheechstutsen
mar om 'e nocht

myn earen heine lûd fan brekkend iis
it oangean fan ferwûne fûgels
dy't delsaaie op wat moarns noch iepen wetter wie

hoe read de mar kleuret fan bloed en stjerrende sinne