Trotwaer. Jaargang 20

[p. 181]

Eppie Dam

twastriid

ik wit noch dat wy doe tegearre wiene
broer en suster yn it wetter fan ús mem
akseljend en wrakseljend
elkoar ferstjitten, dan wer oanhellen
mar mei it doel te smoaren
wat ús yn 'e wei wie: de oar, ússels

oant de dei dat ús tentakels
yn 't gefjocht ferstringele rekken
sadat wy hingjen bleauwen oanelkoar
en mei-elkoar fergroeiend oars neat koene
as meitsje fan twa natueren ien

as in ienling waard ik berne
mar ynwindich gyng it troch:
de twastriid fan twa utersten
berêsting en opstannigens
splitsend sel op sel

[p. 182]

april

in dei as alle dagen deis
myn earste reis
is fan it bêd ôf nei it finster
ik rek de earmen út
en helje de gerdinen
út har hingerich langliddich sliepen
mei de wjukslach fan in fûgel iepen

der leit in fûle glinster oer it rút
it each sjocht dalik om beskûl
ûnder 't reiden ôfdak fan syn teister
mar dêr sjocht it in reizger kommen
út de dauwe fan it fjild
in swalker sa te sjen
oan boksen pet en baitsje

it is de maityd
de fluitsjende maityd
de marsekreamer fan it jier
ús feintsje mei de moaie eagen
en de slaggen yn it hier
in sekje blau foar it liif
in sekje grien op 'e rêch
mar ûndertusken
tusken tomme en finger
in fnisseltsje sân
foar it erchleas each

hy komt der sa aardich mei oan
de keapman de sprekker de sjonger:
moai is de moade, âld fel!
ien face-lift yn 't jier
en do fielst dy wer stikken
lichter en jonger

[p. 183]

 

âld strûk op 'e tún

 

komt yn syn jonkheid werom

 

oppenij yn 'e pronk

 

en mânsk op syn plún

 

fan oerklaaide tûken

 

 

 

as ik it finster iependoch

 

fiel ik it starich troch my hinne lûken

 

in kjeld fan neakens en âlderdom

 

in hurde sigen slacht

 

in bledsje fan de skuorkalinder om

 

en set begûcheling en leagen stil:

 

1 april