Trotwaer. Jaargang 20

[p. 128]

Jan Dotinga
Java

It Boeddhabyld op 't oargel kaam fan him
Like frjemd en fier bleau ús de omke
It hearde as skimerlampe tsjinst te dwaan
Mar 't bleau by kâld en ûnnut sjen
De swarte oaljefantsjes sprieken wol
De sulvren Djokjaleppeltsjes hiene
In geheim.

Meast sweien hja oer him want praat fertret
Libbe er noch of mûlk hoe wie syn stjerren
It koarte nijs fan Doormans ûndergong
Joech lang in tiid fan kwealk ferstean
Fermisten libben faaks fan wûnders en
De Jappen holpen sûnder mis de
Minske yn need.

In jûne yn fjouwrenfjirtich kipe út
't Trompke in foto: Ien by de marine
In kreas en swijsum minske like er
Doe kaam dan dochs it praat op him
En neamden hja syn Dongerdielster aard
It stille stribjen nei wat oars as
't Boerewurk.

It wurd ferromme en 't iene lústre it
Oare: Pake en beppe hie 't net noaske dat er
Mei har thúskaam, de stedske kleurmadam
En ta bewiis kaam noch in kykje
Yn 't ljocht: In strânsit op it Skiermûntseach
It laitsjend wyt fan mûle en hoed be-
Hearske it byld.

De hope bleau en joech it heukrich
Libben treast en krêft yn wurk en wachtsjen

[p. 129]

 

Oant nei it frijheidsfieren dûmny kaam

 

En hoeden wisse wurden spriek

 

De foto op 'e skoarstienmantel foel

 

Oerside: Wat te sjen wie wie net

 

Mear te sjen.

 

 

 

In tante kaam, feroare yn kleur en stal

 

Skraachwurk klonk de namme Soerabaja

 

It wurd dat bylden út it kamp oprôp

 

Hat hja net neamd, de bern ferbean

 

It famke droech de heite namme as

 

In lêste groet út pine, see en

 

Dea: Java.